درباره خوشواش مازندران چه می دانید؟

خوشواش مازندران یکی از ییلاق‌های رویایی نزدیک آمل است که مثل بهشت می‌ماند. آن بالا که برسید، از بالای ابرها هم آبی دریا را می‌بینید و هم سبزی جنگل را.

خوشواش کجاست؟

فقط فیلبند نیست که بالای ابرهاست. خوشواش حدود ۲۵۰۰ تا ۳۰۰۰ متر از سطح دریا بالاتر قرار گرفته. این روستا در ۲۲ کیلومتری آمل واقع شده و زمستان‌های پربرفی دارد. محلی‌ها به آن خِشواش می‌گویند. خش یعنی خوش، واش هم به معنی علف. این علفزار خوب و خوش، تابستان‌ها یکی از بهترین ییلاق‌های شمال می‌شود؛ بکر و زیبا و خلوت. با سرد شدن هوا، همان چند نفری که در این روستا زندگی می‌کنند، این‌جا را ترک می‌کنند و تا گرم شدن هوا کمتر کسی آن حوالی پیدا می‌شود.

این روستا سه بخش دارد. بائس محله بخش قدیمی روستاست که در غرب آن قرار گرفته. آمل محله، بخش مرکزی است که بیشتر ساکنان آن اهل آمل هستند. کشاورزان و دامداران در بخش شرقی روستا زندگی می‌کنند که اسمش چندرمحله است.

چرا باید این‌جا را ببینیم؟

زیبایی‌های مازندران تمامی ندارد. طبیعت این منطقه آنقدر قشنگ است که آدم از دیدنش خسته نمی‌شود. به جاده روستا که برسید، کار سختی‌ست که حواس‌تان از رانندگی پرت نشود.

طبیعت

هوا قابل‌پیش‌بینی نیست. اگر خوش‌شانس باشید، ابرها زیر پای‌تان هستند. این‌که می‌گویند از خوشحالی بالای ابرها هستم، بی‌دلیل نیست. خیلی حس دل‌انگیز و عجیبی دارد که ابرها از شما پایین‌تر باشند. هیچ بعید نیست که ناگهان ابرها تصمیم بگیرند ببارند. یا آفتاب دربیاید و همه جا را جذاب‌تر کند.

اگر هوا صاف باشد، از آن بالا همه شهرهای اطراف را می‌بینید. در شب‌هایی که هوا صاف است یا روزهایی که ابر و مه در کار نباشد، ‌آمل، محمودآباد، سرخرود، بابل، فریدون‌کنار، قائم‌شهر و ساری دیده می‌شوند. دیگر از قله‌ دماوند نگوییم که به چه قشنگی از این‌جا دیده می‌شود.

این منطقه جزو ییلاق‌های کم‌آب است، اما به‌هر حال کسی بدون آب نمی‌ماند. ضمن این‌که چند چشمه‌ زلال در آن وجود دارد. قدم زدن در میان خانه‌های قدیمی روستا،‌ چنان حال خوشی دارد که دل‌تان نمی‌خواهد سفر تمام شود و دوباره به شهر برگردید.

کمی که اهل ورزش باشید، می‌توانید مسیر را در دل کوه ادامه بدهید. خوشواش مقصد خوبی برای دوچرخه‌سواری در مسیر کوهستان است. حتی تور دوچرخه‌سواری هم در این روستا برگزار می‌شود.

روستا و خانه‌هایش

آنقدر نماهای سنگی در شهر دیده‌ایم که تماشای خانه‌های روستایی روح‌مان را تازه می‌کند. خانه‌سازی در روستای خوشواش خیلی جالب است. خانه‌ها با کاه، گل، سنگ و پهن گاو و اسب ساخته شده‌اند. ستون خانه‌ها از تنه درختان است. نرده‌ها را هم چوبی می‌سازند.

عرض دیوار خانه‌ها خیلی زیاد است و به حدود یک متر هم می‌رسد. چون این‌جا سرمای شدیدی دارد و برای فرار از باد و بوران باید خانه‌ها مقاوم و گرم بمانند. برای ساختن سقف از الوارهای چوب با پوشش گل استفاده کرده‌اند و مصالح آن سنگ صاف یا تخته صاف بوده است. اما جالب‌تر از همه‌ این‌ها، وجود سنگ‌های فسیلی در این منطقه است که در خانه‌سازی هم مورد استفاده قرار گرفته‌اند.

جاده روستا میان جنگل‌ قرار گرفته. هر چه جلوتر بروید، به دشت‌های سبز و خرم می‌رسید که بیشتر گیاهان بوته‌ای دارد. در این منطقه‌ کوهستانی درختانی مثل گون، گزنه، زرشک، ون‌دار و گل و گیاهی مثل پامچال، شال‌دم و بنفشه می‌روید.

بهترین زمان سفر

زمستان در این‌جا پرنده پر نمی‌زند. گمان نکنید پاییز هوا معتدل است، چنان باد سردی می‌وزد که نیامده پشیمان می‌شوید.

وقتی جایی اسمش ییلاق است،‌ در روزهای سرد سال به آن فکر هم نباید کرد. بنابراین نقشه بکشید برای روزهای گرمی که چشم به هم بزنید، رسیده است. روزهای داغی که کمی نسیم خنک مثل آرزو می‌شود. همان موقع کوله را بردارید و راهی خوشخواش شوید.

وسایل موردنیاز

روستا آب لوله‌کشی ندارد. به اندازه‌ کافی آب آشامیدنی همراه ببرید، مگر این‌که بخواهید از آب چشمه استفاده کنید. بعضی‌ها با هتل میانه خوبی ندارند و کمپینگ در دل طبیعت را به هر گزینه راحت دیگری ترجیح می‌دهند. در این صورت امکانات کافی مثل چادر، کیسه خواب، خوراکی و چراغ قوه داشته باشید. هیچ عجیب نیست که در تابستان باران یا تگرگ ببارد، پس حتما لباس اضافه، لباس گرم و بارانی همراه داشته باشید.

کجا اقامت کنیم؟

هتل ‌های آمل بهترین گزینه برای شبی است که بعد از یک عالمه گشت و گذار خسته و کوفته شده‌اید و جایی برای استراحت می‌خواهید. هر دو هتل آمل ۳ستاره هستند و قیمت آنها تفاوت چندانی باهم ندارد. ۱۴۵ هزار و ۱۵۹ هزار تومان بهایی است که برای هر شب ماندن می‌پردازید. بعضی از روستاییان ممکن است اتاق اجاره بدهند و پذیرای مهمان باشند. این دیگر انتخاب شماست که کجا بمانید.

جاذبه‌های نزدیک

حالا که تا آمل رفته‌اید، نمی‌توانید به این سادگی‌ها دل از طبیعتش بکنید. پارک جنگلی میرزا کوچک خان در کیلومتر ۱۸ مسیر آمل به تهران قرار دارد و امکانات کافی برای پیک‌نیک دارد.

پارک جنگلی هلومسر را اول ورودی جاده آمل به امامزاده عبدالله پیدا می‌کنید؛ پارکی خیلی بزرگ با درختانی تنومند و امکاناتی مثل سرویس بهداشتی. در کیلومتر ۱۵ جاده قدیم آمل به بابل، روستای لیران قرار گرفته که خیلی باصفا و دیدنی است. وارد جاده‌ فرعی به سمت روستای لیران بشوید و در دل جنگل آن‌ را پیدا کنید.

از آمل تا جنگل الیمستان حدود ۱ ساعت و ۱۰ دقیقه یعنی ۵۴ کیلومتر راه در پیش دارید. اگر برای جنگل‌نوردی و راه‌پیمایی طولانی پایه هستید، تجربه‌ گردش در این جنگل مه‌آلود را از دست ندهید.

اگر حدود نیم ساعت رانندگی کنید، بعد از آمل به محمودآباد می‌رسید. حالا که کوه و جنگل را دیده‌اید، حیف است سری به ساحل خزر نزنید. پلاژ خط آبی یا سرزمین رویاها، هم طرح دریا دارد و هم شهربازی. گرسنه که شدید، می‌توانید به رستوران هودین در خیابان اصلی محمودآباد بروید که یکی از بهترین رستوران‌های مازندران است.

مسیر دسترسی

بهترین مسیر رسیدن به ییلاق خوشواش این است که جاده هراز را تا هردورود بروید. به جاده بلده بپیچید. ۱۱ کیلومتر جلوتر به تیرستاق می‌رسید. از این‌جا به بعد جاده خاکی می‌شود. ۱۸ کیلومتر در جاده خاکی ادامه بدهید تا به مقصد برسید.

در زمان‌هایی از سال که ترافیک جاده هراز زیاد است، راه دیگری هست که مسیر خاکی طولانی‌تر، اما ترافیک کمتری دارد. در جاده هراز دنبال شرکت آمولو باشید. از کنار شرکت به فرعی هلی چال بپیچید. کپین را پشت سر بگذارید تا سر از مقصد درآورید.

درصورتی‌که ماشین شاسی‌بلند دارید، می‌توانید از چمستان حرکت کنید. از واز و گزنا سرا که بگذرید به خوشواش مازندران می‌رسید.