درست است که اقامت در هتلی راحت و خرید کردن و گشتن در شهر جزو علاقه‌مندی‌های عده زیادی‌ست، اما در کنارش طبیعت‌گردی و رفتن به جاهای جدید می‌تواند حالمان را از این رو به آن رو کند. و غار دانیال، نزدیک متل قو، که یکی از توریستی‌ترین جاهای شمال است، همچنین حس و حالی دارد.
غار دانیال کجاست؟
غار دانیال در کنار غار علیصدر و غار قوری قلعه، از بزرگ‌ترین غارهای آبی ایران است. طول این غار به ۲ هزار و ۱۵۸ متر می‌رسد و در سال ۲۰۰۸ تیم غارنوردی ایرانی و انگلیسی از آن نقشه‌برداری کردند.
این غار در ۵ کیلومتری سلمان شهر یا متل قو و در ۲ کیلومتری روستایی به نام دانیال قرار گرفته. فاصله آن تا عباسآباد ۳۵ دقیقه، تا چالوس نیم ساعت و تا تنکابن ۴۵ دقیقه است.
گفتیم غار آبی، پس از همان اول راه باید دل به آب بزنید و همینطور که منظره قشنگ غار را تماشا می‌کنید، در آب پیاده به‌راه بیفتید.
این غار اسم‌های دیگری هم دارد، مثل کردکوی، گرده کوه و چاری. ارتفاع غار از سطح دریا ۷۴ متر است و یک دالان اصلی و دو تالار بزرگ دارد. طول پاساژ اصلی که با پیچ و خم زیادی ادامه پیدا می‌کند، حدود هزار و ۵۰۰ متر و پهنای آن یک و نیم متر است. درنهایت این راهرو به چند راه باریک و کوتاه تقسیم می‌شود.
این را هم بگوییم که دمای هوای غار حدود ۲۳ درجه است و دمای آب ۱۷ درجه و هرچه جلوتر بروید هم دمای آب پایین‌تر می‌آید و هم هوا.
چرا باید غار دانیال را ببینیم؟
وارد شدن به غار خودش کار پرهیجانی‌ست، جایی که دیگر آسمان و آفتاب را نمی‌بینید و همه امیدتان به هدلامپ یا چراغ قوه است. حالا فکر کنید غار آبی هم باشد، یعنی نمی‌توانید کمی قدم بزنید و بعد بیایید بیرون، بلکه با سرتاپای خیس از غار برمی‌گردید. البته خوبی‌اش این است که هر جا خسته شدید، حتی بدون کمک راهنما میتوانید برگردید. یک مسیر اصلی وجود دارد و همان راه رفته را باید برگردید.
در غار دانیال چه می‌بینیم؟
۱۰۰ متر که جلو بروید، حوضچه آب مقابل‌تان قرار می‌گیرد. شاید بتوانید تصور کنید اولین لحظه‌ای که پا‌ی‌تان را در آب سرد حوضچه می‌گذارید چه حسی دارد.
قندیل‌ها
وقتی تا کمر وارد آب شوید، می‌بینید که هیچ شباهتی به حمام گرم و نرم خانه ندارد. اگرچه در حمام خانه هم نمی‌توانید تزیینات آهکی را بیبنید که چند میلیون سال قدمت دارند. در این غار قندیل‌ها و شکستگی‌هایی روی سقف وجود دارد که هر یک سانتی‌مترشان، صدها سال گذشته تا ساخته شوند. حوضچه را که پشت سر بگذارید و ۳۰۰ متر جلو بروید، به تالار خفاش می‌رسید.
خفاش‌ها
این قسمت ماجرا را شاید دوست نداشته باشید، در این تالار باید از تپه‌هایی که با فضله خفاش پوشیده شده و اتفاقا لغزنده هم هست، بالا بروید. به بالای تپه که برسید، بالا را نگاه کنید و خفاش‌ها را ببینید که بی‌حرکت خوابیده‌اند.
اتفاق بدی که افتاده این است که در این سال‌ها گردشگران زیادی به غار رفته‌اند، به خفاش‌ها چیز پرت کردهاند و اذیت‌شان کردهاند و آرامش محل زندگی آنها را به‌هم زده‌‌اند. به همین دلیل هم جمعیتشان در مقایسه با قبل خیلی کمتر شده.
با بوی ناخوشایندی که این تالار دارد، احتمالا خودتان هم دوست دارید زود از آن بگذرید، پس وقتتان را با سنگ زدن به خفاش‌ها تلف نکنید. در این غار بجز خفاش، پشه، قورباغه و خرچنگ هم زندگی می‌کنند.
تالار ریزان
اگر فکر می‌کنید سختی‌ها به پایان رسیده، در اشتباه هستید. چون از اینجا به بعد را باید در آب کم‌عمق سینه‌خیر بروید. کمی که جلوتر رفتید، هیجان بیشتر هم می‌شود، چون یا باید از یک صخره ۲ متری بالا بروید و به تالار ریزان برسید، یا باید از زیر آب غواصی کنید و به تالار برسید.
در تمام طول راه از منظره جذاب و قشنگ دیواره‌ها هیجان زده می‌شوید. اما هر چی زیبایی دیده‌اید، یک طرف و تالار ریزان یک طرف دیگر. در سقف غار آویزه‌های آهکی زیادی می‌بینید که بی‌نظیرند. از اینجا به بعد دمای آب و هوای غار سردتر هم می‌شود.
میتوانید از همین‌جا برگردید یا این‌که باز هم ادامه بدهید. هر چی به آخرها برسید، سقف کوتاه‌تر و سنگ‌ها تیزتر می‌شوند. به سرچشمه آب نزدیک می‌شوید و دیگر از لای خاک آب می‌جوشد و بیرون می‌زند. در راه بازگشت همان راه اصلی را که آمده بودید، برگردید.
وسایل مورد نیاز
اگر چکمه بلند بپوشید، راحت‌تر در آب راه می‌روید. وسایل‌تان را هم توی کوله پشتی بریزید که دستتان آزاد باشد. کلاه ایمنی، ۲ تا هد لامپ ضدآب با باتری اضافه یادتان نرود. لباس کافی بپوشید، اما به‌هرحال دمای هوا و آب پایین است و ممکن است احساس سرما کنید. از غار که بیرون آمدید، باید لباس عوض کنید، پس یک دست کامل لباس اضافه بردارید.
اگر دستکش کار دستتان کنید، راحت میتوانید از صخره‌ها بالا بروید. جعبه کمک‌های اولیه، آب و غذای سبک هم بد نیست همراهتان باشد. حرفه‌ای‌ها حدود ۳ساعت و نیم برای دیدن غار دانیال زمان لازم دارند. اما ما و شما که حرفه‌ای نیستیم؛ پس بسته به این‌که تا کجا جلو بریم، حدود پنج تا هفت ساعت زمان نیاز داریم یا که کلا می‌توانیم بی‌خیال شویم و برگردیم.
بهترین فصل سفر
یک نکته جالب در مورد غار دانیال این است که در هر فصلی، دمای هوای داخل آن و آب حوضچه‌ها تغییری نمی‌کند. بنابراین فرقی ندارد در گرمای تابستان غار را ببینید یا سرمای زمستان. تفاوتش این‌جاست که وقتی با لباس آب‌چکان از غار بیرون می‌آیید، حسابی سردتان می‌شود. پس بهار و تابستان انتخاب بهتری‌اند.
کجا اقامت کنیم؟
شهرهای شمالی خیلی به‌هم نزدیکند؛ بنابراین، در چند شهر اطراف غار دانیال امکان رزرو هتل دارید. اولین گزینه شما هتل الماس عباسآباد است که برای هر شب اقامت ۲۱۲ هزار تومان دریافت می‌کند.
پیشنهاد می‌کنیم هتل‌های چالوس را هم در نظر بگیرید که تنوع قیمت بیشتری دارند. برای رزرو هتل در چالوس قیمت‌ها از ۱۲۶ هزار تومان شروع می‌شود و به ۵۳۸ هزار تومان می‌رسد. هتل‌های تنکابن گزینه بعدی شما هستند که هم ارزان دارند و هم گران.
جاذبه‌های نزدیک
یکی از بهترین جاذبه‌های نزدیک، ساحل متل قو است؛ دریای خزر هم که دیگر نیاز به گفتن ندارد.
اگر از مسیر جاده چالوس سفر کنید، علاوه بر جذابیت خود جاده، میتوانید به چالوس هم سر بزنید.
بیشتر بخوانید: جاذبه‌های گردشگری تنکابن که باید دید
مسیر دسترسی به غار دانیال
از جاده چالوس به متل قو یا سلمانشهر می‌رسید. از میدان مرکزی سلمانشهر وارد خیابان دریاگوشه بشوید که به روستای چاری و بعد دانیال می‌رسد. مسیر رسیدن به غار دانیال تابلوی راهنما ندارد. پس یا جی‌پی‌اس را روشن کنید، یا راهنمای محلی داشته باشید.
به روستا که رسیدید، از پلی چوبی می‌گذرید تا وارد جاده خاکی شوید. طول این مسیر حدود ۲ کیلومتر است. اگر جاده فرعی آخر روستا را به چپ بپیچید و آن‌را تا آخر بروید، به رودخانه‌ای می‌رسید. اینجا باید ماشین را پارک کنید. راه رسیدن به غار کمی سخت است و باید احتیاط کنید.
از سمت چپ رودخانه، راه را ادامه بدهید. با دیدن دومین انشعاب رودخانه، راه سمت چپ را به سمت بالا ادامه بدهید. حدود یک ساعت در جنگلی زیبا پیاده‌روی می‌کنید تا به دیوار سفید رنگی برسید. دهانه غار را زیر همین دیواره پیدا می‌کنید. جهت آن رو به شمال غربی است.
دسته:جاذبه
۲ نظر
سلام. در مورد غار دانیال، فوق العاده توضیح دادید. ممنونم
سلام من به این غار رفتم،مسیرش کمی سخت بود اما وقتی دسته جمعی میری خوش میگذره