۲۷ کیلومتر که از رامسر به سمت جنوب غربی حرکت کنید و جاده‌های پر پیچ و خم را پشت سر بگذارید، به یکی از قشنگ‌ترین مناطق ییلاقی ایران می‌رسید. جایی که به بهشت ییلاقات ایران معروف است. روستای جواهرده رامسر مثل نگینی در بین جنگل‌های “سخت سر” خودنمایی می‌کند و یکی از محبوب‌ترین روستاهاست.
روستای جواهرده رامسر کجاست؟
یکی از قشنگ‌ترین جاهای رامسر، عروس شهرهای شمالی ایران، روستای جواهر ده است. روستایی با طبیعتی دلفریب و هوایی خنک که می‌تواند برای من و شمایی که دلمان رفتن به جایی سرسبز و دور از هیاهو می‌خواهد، بهترین باشد. چطور برویم؟ از رامسر و بازارش که گذشتید، سه راهی فلسطین را به سمت جنوب رامسر می‌روید تا در جاده جواهرده قرار بگیرید.
جواهر ده و مسیر افسونگرش در ارتفاع ۲۰۰۰ متری از سطح دریا واقع شده. رضا شاه برای سهولت رسیدن به روستا، دستور ساختن این مسیر را داده بود. و حالا با گذشت این همه سال جواهرده به عقیده خیلی‌ها تکیه‌ای از بهشت است. جایی که بیشترین و ماندگارترین تصویر آن جنگل‌های مه‌آلودش است.
بیشتر بخوانید: تله کابین رامسر کجاست؟
چرا اسم این روستا جواهر ده است؟
حالا چرا اسمش را گذاشته‌اند جواهرده؟ بعضی‌ها می‌گویند اولین حاکم اینجا زنی بوده به این نام که بعدها اسمش را برای دهکده به یادگار گذاشته. ولی قصه‌ای دیگر می‌گوید اینجا «جورده» بوده که بعدها به «جواهر ده» معروف شده.
جورده یعنی ده بالا، ولی قصه‌ای دیگر می‌گوید از بس در خاک‌های اینجا گنج و جواهر پیدا شده که نامش را جواهرده گذاشته‌اند، این شایعه آنقدر قوت گرفته که تا همین چند وقت پیش همینکه از کنار رودخانه صفارود، رد می‌شدید مردمی را می‌دیدید که در آب خم شده و دنبال تکه‌ای طلای درخشان بودند.
چرا جواهرده رامسر روستای محبوبی است؟
روستای جواهرده امکانات خوبی را برای مهمانانش فراهم کرده. به دلیل تعداد زیاد مسافران، ویلاها و هتل‌های زیادی در این منطقه ساخته شده که هرچند به ضرر بافت سنتی و محلی آن است، ولی به مذاق مسافران خوش آمده.
اگر دلتان هم نخواست در ویلاها و هتل‌ها بمانید می‌توانید از مردم محلی اتاق اجاره کنید. فقط اینکه برای اینکه شب را در چادر سر کنید باید تجهیزات و لباس گرم زیاد همراه داشته باشید که شب‌هایش حسابی سردند.
از جاذبه‌های این روستا و دشت‌ها و کوچه باغ‌هایش که بگذریم، مردم باصفای روستا هستند که صنایع دستی، مرباها و ترشی‌های رنگارنگی درست کرده‌اند را در گوشه و کنار روستا و بازارهای روباز محلی‌اش می‌فروشند. نمد، چادربافی و سفالگری از هنرهای مردم اینجاست که برای سوغات هم بهترینند.
رستوران‌های جاده جواهر ده
در جاده جواهرده می‌توانید از ماشین پیاده بشوید. و خودتان را به دل جنگل‌های پردارو درخت “سخت سر” بسپارید، اینجا جایی است که بساط کباب و قلیان همیشه به راه است. می‌توانید خودتان را به یک کاسه آش یا یک استکان چای دکه‌های کنار جاده هم مهمان کنید.
در جاده جواهرده، محلی‌ها، آلوهای جنگلی ترش و مربا و ترشی هم می‌فروشند و جاذبه مسیر را دوچندان میکنند. جاده جواهرده رستوران زیاد دارد، اما این رستوران‌ها و کافه‌ها علاوه بر غذای هوس‌انگیز و خوشمزه‌شان، به گران بودن هم شهره‌اند. پررونق‌ترین این کافه‌ها، در منطقه درمد، در نیمه دوم جاده قرار دارند.
کافه جمشید، رستوران سلیمی و رستوران عمو رجب، از بهترین رستوران های جاده جواهرده‌اند و مسافران زیادی برای خوردن غذاهای محلی انتخابشان میکنند.
در این رستوران‌ها که قلیان و چای جزو جدایی‌ناپذر آنها هستند، میزهایی پر از غذاهای خوش رنگ و لعاب شمالی چیده می‌شود. اگر دلتان ماهی‌ای که چند دقیقه‌ای از صیدش بیشتر نگذشته بخواهد، یا کباب ترش و میرزاقاسمی و باقالاقاتوق، می‌توانید در یکی از رستوران‌های این جاده به آن برسید.
بیشتر بخوانید: جاذبه های گردشگری رامسر برای سفری هیجان‌انگیز
آب و هوا
در زمان‌هایی که اکثر شهرها هوایی گرم دارند، روستای جواهرده مامن امنی است. متوسط هوای این روستا در بهار و تابستان بین ۱۰ تا ۱۲ درجه است. و همین آن را در زمره انتخاب‌ها قرار می‌دهد. جواهرده، روستایی است با کوه‌های سربه فلک کشیده، مردم مهمان‌نواز و مهربان، طبیعتی بی‌مانند و حیواناتی که صدایشان روستا را پر کرده.
جاذبه‌های نزدیک
آب معدن
جدا از جاده سرسبز رامسر به جواهرده و پارک جنگلی صفارود که می‌توان دقایقی در کنار رودخانه و چشمه آب معدنی‌اش نشست و به آرامش رسید. دیدنی‌های روستای جواهرده به همین‌جا ختم نمی‌شود. در ۹ کیلومتری این پارک جنگلی، چشمه‌ای وجود دارد که مردم محلی آب گوارایش را می‌نوشند و به همین دلیل به آن آب معدن می‌گویند. آبشارهای فصلی و دائمی مسیر و دیدن دریاچه قو را هم نباید از دست داد.
آبشار صفارود
این آبشار در ۱۵ کیلومتری جاده و جایی که مردم محلی خوردنی‌ها و صنایع دستی می‌فروشند، قرار دارد.
دریاچه قو
یکی از زیباترین قسمت‌های جواهرده است. آلاچیق‌های کنار دریاچه، قایق‌های پدالی، عطر و بوی غذاهای شمالی و نسیم خنک دریاچه، بهترین فرصت برای رسیدن به آرامشند.
در کنار دریاچه قو، مجتمع اقامتی‌ای هم وجود دارد. برای رسیدن به این دریاچه از مسیر اصلی جواهرده-رامسر، حدود ۲.۵ کیلومتر مسیر پر پیچ و خم و خاکی، اما مناسب در پیش دارید. فقط اینکه برای رسیدن به آن باید ورودی بپردازید.
بعد از گذشتن از جاده‌های پرپیچ و خم، دیگر راه چندانی تا روستا ندارید. روستایی که دیگر چندان خبری از آن همه انبوه درختان در آن نیست. و جایش را دشت‌ها و مراتع سرسبز گرفته.
*از آنجایی که روستای جواهرده یکی از محبوب‌ترین روستاها و ییلاقت شمالی است و مورد توجه گردشگران زیادی قرار گرفته، با نظر مسئولان شهری رامسر در زمان‌هایی که پیک سفر زیاد است از مسافران مبلغی ورودی گرفته می‌شود تا صرف پاکسازی روستا از زباله و خریدن امکانات شود.
بیشتر بخوانید: جنگل دالخانی کجاست؟
دسته:جاذبه
۸ نظر
تو را به خدا هرگز به این محل نرید. جون مادرتون گوش کنید تا مثل ما نشید.
دریاچه قو جاده اون بسیار بد و خاکی هست در محل ورودی دریاچه شیب خیلی تندی هست اسفالت نداره صفحه کلاچ و گیربکس ماشین داغون می شه ما یک ساعت معطل شدیم تا از اون خارج بشیم . هرکی می خواست برگرده ده بار باید تا وسط شیب بیاد و برگرده تا بتونه بالا بیاد .خیلی خلوته هیچ کس هم به دادتون نمیرسه. اول به ما گفتند اونجا نرید ما گوش نکردیم . از خلوتی بیش از حد مسیر هم میشد حدس بزنی . البته اونجا مثل همه رامسر و جواهر ده قشنگه ولی جاده خاکی و بلند شدن بوی صفحه کلاچ و داغون شدن گیربکس ماشین ارزش اون رو از بین میبره . تازه برای هیچی هم نفری ۲۵۰۰ ورودی میگیره.
جواهر ده و اطرافش بدترین مکانی بود که تو عمرم رفتن خدا اونایی را که الکی تبلیغ می کنن به سوگ بنشانه بیابان عربستان زیباتر از جواهر ده است
جواهر ده هوایی عالی داشت و چله تابستان که تهران بالای چهل بود اونجا شاید ده درجه بود دماش
روستایی ییلاقی که ورود زیاد گردشگران اون را از حالت بکر خارج کرده
اما به یار رفتنش می ارزه
تجربه یک شب اقامت در جواهرده روستایی به ظواهر شهری و زندگی روستایی
به پیشنهاد خانومم و رزرو از اسنپ تریپ صبح از رامسر بسمت جواهر ده حرکت کردیم
جاده بد نیست بغیر از اینکه عده ای از مردم محلی و توریست ها جاده تفریحی را با اتوبان قم اشتباه گرفتن و مدام چراغ میدن و سبقت میگیرن
ظهر رسیدم جواهر ده و پس از اینکه سه هزار تومان در ورودی روستا توسط عده ای از جوانان از خودروی های ورودی دریافت میشد(سرگردنه که میگن اینجاست) و ساکن شدن در متل مربوطه که فکر کنم بهترین جای اقامت این روستاست در روستا به گشتن مشغول شدیم اولا اینکه واقعا غذای خوبی اینجا پیدا نمیشه و متاسفانه هموطنان شمالی فقط قیمت غذاهاشون مثل تهرانه و از کیفیت خبری نیست
سمت آبشار و پارک مثلا جنگلیش رفتیم که جاده سنگلاخی داشت و یه مقدار دار و درخت بود و کلی آت و آشغال همه جا پخش بود و البته ساخت و ساز در دل جنگل که واقعا قلب آدمو بدرد میاره که انسانها با طبیعت چه میکنند و دو عدد گاو و اسب هم حضور داشتند. (جنگل گلستان کجا و اینجا کجا)
آبشارش هم واقعا چیزی نداشت یعنی دربند در مقابلش پادشاهه
اکثر مردم محلی حالت پرخشاگری دارند (در و دهاتهای خارج از کشور هم میری به توریست که اقتصاد اون منطقه رو داره میگردونه احترام میذارن) اجناس چندین برابر قیمت فروخته میشه مثلا سماور قدیمی که تهران چهارصد هزار تومانه اینجا یک میلیون و چهارصده و تعجب اینکه عده ای میخرند!
در کل تجربه ای شد که روستاگردی رو فراموش کنم و البته در کل گیلان نسبت به مازندران آرامش و امنیت و مهمان نوازی مردم بسیار بهتره
۳۰۰۰ تومان ورودیه گرفتن ولی رفتیم دیدیم طبیعتش پر از آشغال بطری و پلاستیک و پوست هندوانه و …. انگاری گردشگرا پول داده بودن و مجوز پاشیدن آشغال گرفته بودن!!
یک سراشیبی خاکی با گودالهای بد داشت که کف ماشینم به زمینش گرفت و اندکی آسیب دید.همون ابتدای جاده خاکی پشیمون شدم ولی جون بیش از ۲۰ کیلومتر سربالایی رفته بودیم دیگه رفتم.
جاده هم از هر طرف تک لاین ولی دو طرفست و اگر در ایام آخر هفته برید مجبورید مسیر طولانی (۲۷ Km )را در ترافیک سنگین دنده ۱ و ۲ بالا برید (حدود یکساعت رانندگی) بنابر این بهتره ایام دیگر هفته برید.
لذا با باک خالی نرید هرچند چندجایی، دستفروشان در مسیر بطری بنزین هم می فروشن.
طبیعتش زیباست.
واقعا چیز خاصی نداشت جواهر ده
جواهر ده دیگه شده جای کاسبای تهران که خونه اجاره بدن به قیمته بالا برای مسافرا. شما که تا اوجا رفتید یه سر به جواهر دشت بزنید معروف به عروس دشت‌های ایران کلا خاطره بدتون پاک میشه.
به نظرم واقعا تکه ای از بهشت بود. بسیار زیبا و هوای عالی